در باب ثواب گریه بر مصائبى که بر ائمه معصومین علیهم السلام عموما و بر حسین (ع) خصوصا وارد شده روایات زیاد است که براى نمونه به چند حدیث و روایت اشاره مى شود:
۱ ـ حسن بن فضال روایت مى کند که حضرت رضا علیه السلام فرمود:
من تذکر مصابنا و بکى لما ارتکب منا کان معنا فى درجتنا یوم القیامه ، و من ذکر بمصابنا فبکى و اءبکى لم تـبک عـینه یوم تـبکى العیون و من جلس مجلسا یحیى فیه اءمرنا لم یمت قلبه یوم تموت القلوب .
(( کسى که مـتذکر مصائب ما شود و بخاطر ستمهائى که بر ما وارد شده گریه کند در روز قـیامت با ما خواهد بود و مقام و درجه ما را خواهد داشت و کسى که مصیبت هاى ما را بیان کند و خـود بگـرید و دیگران را بگریاند در روزى که همه چشمها گریان است چشم او نگـرید و هر کس در مـجلسى بنشیند که در آن مجلس امر ما را زنده مى نمایند روزى که قلبها مى میرند قلب او نخواهد مرد.
بقیه در ادامه مطلب